الوانی، سیدمهدی(1382). رفتار سازمانی. چاپ شانزدهم، انتشارات مروارید، ص 59.
رابینز، استیفن(1381). رفتار سازمانی، ترجمه علی پارساییان و سید محمد اعرابی. تهران: نشر پژوهش‌های فرهنگی.
زکی، محمدعلی؛ گودرزی، حسن؛ سوری، زهره(1392). بررسی رابطه بین سبک مدیریت با اثربخشی سازمانی. فصلنامه مطالعات رفتار سازمانی، سال چهارم، شماره 16، صص 172- 149.
سید جوادین، سیدرضا(1386). نظریه‌های مدیریت و سازمان. انتشارات نگاه دانش، چاپ اول، جلد دوم، ص 91.
عابدینی، مهنوش؛ شهابی فر، لیلا(1391). بررسی رابطه سبک مدیریت مدیران با اثربخشی سازمانی در مدارس ابتدایی آموزش و پرورش شهرستان باوی، پایان نامه کارشناسی ارشد دانشگاه فرهنگیان استان هرمزگان.
مصدق راد، علی محمد(1384). بررسی رضایت شغلی کارکنان با سبک مدیریت بیمارستان‌های دانشگاهی شهر اصفهان در سال 1382. پژوهشنامه علوم انسانی و اجتماعی، ص 12.
Hodge, B. J and Anthony, W. P. (1998). Organization Theory, London, Allyn and Bacon Inc.
Ibrahim, Ali. S, Al- Taneiji,Shaikah. (2012). Principal leadership style, school performance,and principal effectiveness in Dubai schools. International Journal of Research Studies in Education, Faculty of Education,United Arab Emirates University,UAE.
Likert,Rensis. (1961). Human Organization. New York: McGraw- Hill. Rojas, R. (2000). AReview of Models for Measuring Organizational Effectiveness Among for Profit and Nonprofit Organizations. Non Profit Management and leadership,11 (1). pp 97- 104.
Mosadeghrad, A. M. (2004). Study of relationship between employee’s job satisfaction with manager’s styles in Isfahan collegiate hospitals. Social and Humanities Bulletin, 12, 143- 176. (In Persian).
Mills , A. J. , Durepos, G. & Wiebe, E. (2010). Encyclopedia of case study research, Thousand Oaks, CA, US: SAGE Publications.
Zaki MA, Adibi sade M, Yazdkhasti B. (2010). The study organizational effectiveness of Esfahan schools. J Social Sciences and Humanities of Shiraz Unive, 24 (2): 27- 43. (Persian).
)