بسته های تحول و نوآوری در آموزش علوم پزشکی جمهوری اسلامی ایران؛ چارچوب مفهومی تدوین

نویسندگان

1 دبیر کمیته تحقیق و توسعه معاونت آموزشی وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشکی

2 دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی کرمان

3 دانشکده داروسازی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران

4 دانشگاه آزاد اسلامی، تهران مرکزی

5 دانشکده پزشکی دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی تهران

چکیده

زمینه: در کنار دستاوردهای بزرگ کشور در عرصه آموزش عالی سلامت، این نظام در طول سالهای گذشته با چالش­هایی نیز مواجه می­باشد. به منظور کاهش اثر چالشهای موجود و برنامه­ریزی برای تحقق سیاستها و راهبردهای کلان ملی در عرصه آموزش، بسته­های تحول و نوآوری نظام آموزش عالی سلامت ایران تدوین گردید.

روش اجرا: تدوین برنامه تحول و نوآوری در آموزش علوم پزشکی در سه گام زیر صورت گرفت: خلاصه سازی اسناد بالادستی نظام در حوزه آموزش، تدوین برنامه جامع آموزش عالی سلامت،  و تدوین بسته های تحول و نوآوری در آموزش علوم پزشکی. در کلیه مراحل این فرایند برای جمع­آوری داده­ها از روش پانل خبرگان در سطح ماکرو استفاده شد.

یافته ها: در مجموع 12 سیاست و جهت گیری کلی در برنامه جامع آموزش عالی سلامت تدوین شد. راهبردهای کلان آموزش عالی حوزه سلامت برای هر سیاست (68 راهبرد) و هم­چنین ترجمان این سیاست­ها در برنامه تحول نظام سلامت تدوین شد. به منظور اجرایی سازی سیاستهای کلی نیز، 11 بسته تحول و نوآوری در آموزش علوم پزشگی ب همراه یک برنامه پایش مستند گردید.

بحث: مهمترین نقاط قوت روش تدوین برنامه تحول و نوآوری آموزش علوم پزشکی توجه ویژه به اسناد بالادستی حوزه سلامت ایران،  ارتباط متقابل میان سیاست­ها و جهت­گیری­های کلی برنامه جامع و بسته­های عملیاتی و  تدوین ترجمان سیاست­های دوازده­گانه در برنامه تحول نظام سلامت می­باشد. بدیهی است تدوین بسته­های عملیاتی پایان کار نیست و تحقق اهداف و سیاست­های کلان از طریق پیاده­سازی بسته­ها، در گرو ترجمان بسته­های عملیاتی در قالب پروژه­ها و اقدامات روشن است.

کلیدواژه‌ها

مراجع

  1. Choudhury PK. Role of Private Sector in Medical Education and Human Resource Development for Health in India. 2014.
  2. Dussault G, Dubois CA. Human resources for health policies: a critical component in health policies. Human resources for health. 2003;1:1.
  3. Wyss K. An approach to classifying human resources constraints to attaining healthrelated Millennium Development Goals. Human Resources for Health. 2004;2(11):8.
  4. Biglar M, Bastani P. The Challenges Of Stewardship In Medical Education System: A Qualitative Approach. Payavard Salamat. 2013;7(4):299-311.
  5. Esmailzadeh H, Rajabi F, Rostamigooran N, Majdzadeh R. Iran health system reform plan methodology. Iranian journal of public health. 2013;42(1):13-7.
  6. Berman P, Bossert T. A decade of health sector reform in developing countries: what have we learned. Washington, UNAID. 2000.
طب و تزکیه
دوره 26، شماره 1
فروردین 1396
صفحه 45-50

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار