ایران کشوری با تمدنی کهنسال است که در دوره های ویژه ای از تاریخ خود شاهد شکوفایی دانش پزشکی بوده است . برای نمونه، یکی از دورانهای بالندگی پزشکی در ایران، دوره ساسانیان (226-625 م) بوده است. در آن دوران، شهر گندی شاپور واقع در جنوب شرقی ایران، نزدیکی شوش در استان خوزستان کنونی، از مراکز عمده علمی - فرهنگی بوده و شهر مزبور که در سده ی سوم میلادی بازسازی گردیده بود ، به زودی به مهمترین مرکز علمی دوران باستان تبدیل شد. درمدرسه گندی شاپور ، پزشکانی از ملیتهای مختلف در آن حضور داشتند . این مدرسه بعدها تاثیر عمده ای بر گسترش پزشکی در دوره اسلامی باقی گذاشت .در مدرسه گندی شاپور، میراث پزشکی ایران ، یونان و هند حفظ شد و گسترش یافت و پس از آن به سرزمینهای اسلامی و سپس به غرب راه یافت. بیمارستان گندی شاپور نیز به عنوان الگویی برای تاسیس بیمارستانها ، در سرزمین های اسلامی مورد استفاده قرار گرفت.آنچه در این نوشتار ارائه شده پیشینه ی مختصری از مدرسه گندی شاپور و تاثیر آن بر گسترش دانش پزشکی در دوره باستان است.
)