با توجه به پیشرفتها و کوششهایی که در زمینه عمل و اهمیت مولکولهای چسبان فراهم آمده، امید است که بتوان از این مولکولها در تشخیص و درمان بسیاری از بیماریها کمک گرفت. استفاده از آگونیستها و آنتاگونیستهای این مولکولها اثرات سمی و جانبی کمتری برای بیماران داشته و به روند درمان سرعت می بخشد. از آنجاییکه هنوز اطلاعات محققین از اعمال فیزیولوژی و پاتوفیزیولوژی این مولکولها کامل نیست، با ایجاد زمینه های تحقیقی بیشتر می توان دستیابی به این اهداف را تسریع نمود.
)