کمر درد یکی از عوامل مهم مراجعه بیماران به پزشک بوده و تا حدود 30% مراجعین به پزشکان عمومی را شامل می شود. در گروهی از بیماران با دیسکوپاتی که درمان طبی در بهبودی آنها موثر نبوده تحت عمل جراحی قرار می گیرند. عدم پاسخ به درمان طبی و یافته های کلینیکی مهمترین عامل انتخاب برای جراحی در این بیماران می باشد. منظور از این بررسی چگونگی بهبودی این بیماران پس از عمل و ارتباط بین علائم کلینیکی و یافته های رادیولوژیک و پاراکلینیک با یافته های عمل جراحی بوده است. پرونده 101 بیمار که از فروردین 1370 لغایت اسفند 1370 در بخش جراحی مغز و اعصاب بیمارستان دکتر شریعتی بستری و تحت درمان جراحی قرار گرفته بودند به طور گذشته نگر مورد مطالعه و تجزیه و تحلیل آماری قرار گرفته است. بیماران مورد مطالعه شامل 56 مرد و 45 زن بودند و متوسط سنی آنها در زنان =2/1±2/44 در مردان =3/1±53/37 و در کل مبتلایان =3/1±43/40 سال برآورده شده بود. در این مطالعه شایعترین شکایات بیماران درد کمر( 100%) و درد رادیکولر(90%) و بیشترین یافته های بالینی اختلال حرکتی (82.4%) ، (%72.3) SLR+، اختلال رفلکس (43.6%) و شایعترین دیسک گرفتار L4-L5 بوده، میلو گرافی در (72.3%) موارد نشانگر تطابق و ارتباط کافی با علائم کلینیکی بوده و نتایج جراحی در 80% بیماران در یک پی گیری 7 ساله رضایت بخش بوده که همگی به فعالیت های زندگی روزمره خود باز گشته اند.
)