تاریخ دریافت: 01 آذر 1396،
تاریخ بازنگری: 21 آذر 1397،
تاریخ پذیرش: 01 آذر 1396
چکیده
یکی از مسائلی که فراروی اخلاق و پزشکی است، مسأله ی سقط جنین می باشد. با توجه به این که جنین از زمان پیدایش تا تکامل نهایی خود دو مرحله را طی می کند که در مرحله ی اول فاقد روح است و در مرحله ی دوم واجد روح می شود، گروهی از فقها با استناد به ادله معتقدند سقط نمودن جنینی که واجد روح شده است از نظر اخلاقی به هیچ وجه جایز نیست، لیکن از دیدگاه علم پزشکی، سقط نمودن جنینی که تولدش منجر به مرگ مادر و پدید آمدن عوارض شدید جسمانی برای وی گردد به طوری که ادام هی زندگی برای وی مشقت آور شود، و همچنین جنینی که به انواع و اقسام ناهنجار یها مبتلا است و اگر به دنیا آید فقط حیات حیوانی خواهد داشت و فاقد هر گونه شعور و ادارک خواهد بود و صرف هزینه های گزاف نیز برای وی بی فایده باشد، جایز است. در کشاکش بین اخلاق و ضرر و زیا نهای حاصله متعدد تکلیف چیست؟ آیا سقط جنین در هر شرایطی خلاف اخلاق است و مشمول حکم حرمت است؟ اصولاً چه نوع سقطی خلاف اخلاق است؟ در تزاحم میان حیات مادر و جنین تکلیف چیست؟ آیا سقط جنینی که با تجویز پزشک انجام گرفته قتل محسوب م یشود؟ در این مقاله علاوه بر پاسخ مستدل به این سؤالات، این بحث مطرح شده که سقط جنین در هر مرحله از حیات جنین به طور مطلق حرام نیست، بلکه در شرایطی ضروری و حتی واجب م یگردد.
ابتدای صفحه