شناسایی مولفه‌های فرهنگ نوآوری در دانشگاهها و موسسات آموزش عالی (یک مطالعه فراترکیب)

نوع مقاله : پژوهشی (Original Research)

نویسندگان

1 دانشجوی دکتری مدیریت آموزش عالی، دانشگاه تهران، ایران

2 استاد تمام گروه مدیریت و برنامه ریزی آموزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

3 دانشیار گروه مدیریت و برنامه ریزی آموزشی، دانشگاه تهران، تهران،

4 دانشیار گروه مدیریت و برنامه ریزی آموزشی، دانشگاه تهران، تهران، ایران

چکیده

زمینه و هدف:علایق دانشگاهیان و کنشگران بر نوآوری به عنوان یک مزیت رقابتی افتراقی و راه ایجاد ارزش برای مشتری تمرکز کرده است. با این وجود، توجه کمی به فرهنگ نوآوری شده است. هدف این مقاله شناسایی توصیف کننده های فرهنگ نوآوری در دانشگاهها و موسسات آموزش عالی است.
روش بررسی: روش پژوهش حاضر کیفی و از نوع فراترکیب بوده است. جامعه پژوهش را کلیه منابع مرتبط با فرهنگ نوآوری در دانشگاه ها و مؤسسات آموزش عالی طی سال های 2003 تا 2020 به تعداد 600 منبع بود که ابتدا تعداد 246 منبع بر اساس چکیده انتخاب شدند. سپس 102 منبع بر اساس محتوا گزینش شد که درنهایت 60 منبع به عنوان منابع مرتبط، به روش تحلیل تم مورد بررسی قرار گرفتند. به منظور بررسی کیفی داده‌ها، اعتبار و اعتماد یافته‌ها تأمین شده است .
یافته ها: یافته‌ها پیشنهاد می‌کند که فرهنگ نوآوری بایستی از طریق ساختاری معرفی شود که شامل هفت عامل گرایش به نوآوری، سازگاری سازمانی، یادگیری سازمانی، خلاقیت و توانمند سازی، بازار محوری، ارزش محوری و زمینه اجرایی است.
استنتاج: بر اساس یافته‌های پژوهش می‌توان‌ به یک جمع‌بندی مفهومی در مورد مؤلفه‌های تشکیل دهنده فرهنگ نوآوری در دانشگاهها و موسسات آموزش عالی رسید که ا ز طریق تدوین مدل آن می‌توان به صورت توصیفی و تشخیصی وضعیت موجود دانشگاهها و موسسات آموزش عالی را از نظر فرهنگ نوآوری ارزیابی و نقاط ضعف و قوت را شناسایی کرد.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار