بررسی زمان تأخیردر تشخیص و درمان سل ریوی در استان کردستان

سابقه وهدف: براساس گزارش WHOتقریباً یک سوم مردم جهان به مایکوباکتریوتوبرکولوزیس آلوده شده اند و در خطر ابتلا به بیماری سل قرار دارند و هر ساله حدود9میلیون نفر به سل فعال مبتلا شده و3میلیون نفر به علت این بیماری جان خود را از دست می دهند. تشخیص زودرس و شروع درمان در ابتدای بیماری سل نقش اساسی در کنترل آن دارد. تأخیر در تشخیص و درمان ممکن است باعث بدتر شدن وضعیت بیماری، افزایش خطر مرگ و میر و افزایش انتقال در جامعه شد. این پژوهش به صورت توصیفی- مقطعی و تحلیلی جهت تعیین زمان تأخیر در تشخیص و درمان سل ریوی در استان کردستان انجام شد. روش کار: تمامی بیماران جددی سل ریوی اسمیر مثبت تشخیص داده شده در سال 1388در استان کردستان وارد مطالعه شدند. داده های موردنیاز از پرونده بیماران مسلول موجود در معاونت بهداشتی دانشگاه علوم پزشکی کردستان و واحد بیماری سل شهرستان جمع اوری شد. این پژوهش به صورت توصیفی-مقطعی و تحلیلی جهت تعیین هریک از زمان های تأخیر در تشخیص و درمان سل و عوامل مرتبط با آن انجام شد. برای هر بیمار اطلاعات دموگرافیک، علائم بالینی، تاریخ شروع علایم بالینی، تاریخ تشخیص و درمان بیماری جمع اوری گردید. داده ها پس از جمع اوری وارد نرم افزار SPSS شد. برای تحلیل متغیرها از آزمون های T، ANOVA، ضریب همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیونی استفاده شد و در سطح معنی داری (p < /font> )مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: در این پژوهش میانگین کلی هریک از زمان های تأخیر بیمار، تأخیردرتشخیص، تأخیر در درمان و کل زمان تأخیر به ترتیب 5/36±6/45،2/22±، 9/0±7/1و 2/46±2/64روز بود. میانگین تأخیر بیمار و کل زمان تأخیر در افراد مجرد کمتر از افراد متأهل بود(P=0/01) میانگین تأخیر بیمار در مردان کمتر از زنان بود. (P=0/03). نتیجه گیری: در این پژوهش هریک از زمان های تأخیر در مقایسه با سایر مطالعات در ایران و مناطق مختلف دنیا کمتر و قابل قبول می باشد. با این حال نیاز به افزایش توان علمی و آگاهی های پرسنل بهداشتی و درمانی در مورد سل ریوی وجود دارد زیرا این زمان های تأخیر جهت تحت کنترل در آوردن سل زیاد می باشد. زمان تأخیر بیمار در مردان کمتر از زنان بود. هریک از زمان های تأخیر در افراد مجرد بیشتر بود.