توجّه به فرهنگ عمومی و پیشینه دانش در جوامع بشری از جمله مسائلی است که به تبیین بنیان فرهنگی و تشخیص هویت ملی کمک م یکند. مسأله سلامت و بهداشت و یافتن راهکارهایی برای رفع بیمار یها و آلودگ یها، از مه مترین مسائلی است که م یتواند معیار ارزیابی فرهن گها و تمد نها باشد. طب و پزشکی در ایران باستان از جنب ههای اسطور های و تاریخی قابل بررسی است. قدی مترین متن دینی که به موضوع بهداشت پرداخته و از بیمار یها و درمان آنها سخن گفته، اوستاست. در ایران اسلامی نیز از همان آغاز، متون علمی و ادبی حکایت از توجه ایرانیان به این موضوع مهم دارد. مقاله حاضر می کوشد برای نمونه، با بازخوانی دو اثر از حکیم سنایی غزنوی،یعنی دیوان و حدیقه، توجه این شاعر بلندآوازه را به موضوع طب، با تکیه بر کاربردگیاهان دارویی بررسی کند.
)