تشخیص پیش از لانه گزینی (PGD) روشی برای پیشگیری از ابتلا به بیماریهای ژنتیکی است که اصولاً از تشخیص پیش از تولد (PND) منشاء گرفته است و شامل مجموعه ای از تکنیک ها است که برای شناسایی انواع ناهنجاری های ژنتیکی بکار می رود. در این روش جنین به صورت لقاح آزمایشگاهی (IVF) شکل می گیرد و سپس در مرحله 6 تا 8 سلولی، یک یا دو سلول از آن بیوپسی می شود. در مرحله بعد سلول بیوپسی شده مورد آنالیز ژنتیکی قرار می گیرد و در صورت سالم بودن، جنین به رحم مادر منتقل می شود. اما در صورت ابتلا، انتقال صورت نمی گیرد. لذا حاملگی با جنین های سالم ایجاد می شود ونیازی به سقط نمی باشد. استفاده از PGD روز به روز شایع تر می شود و با بکارگیری تکنیک های جدید روز به روز کارآیی آن افزایش می یابد.
)