تروپونین ها یک مجموعه سه پروتئینی هستند که در عضله قلبی و اسکلتی وجود دارند و تداخل عمل آکتین و میوزین را با واسطه کلسیم تنظیم می کنند (1، 2، 3) . تروپونین C در عضلات اسکلتی و قلب، تروپونین( T (CTnT و تروپونین CTnI) I )فقط در میوکاردیوم وجود دارند (2) دو نوع اخیر (I،T) بسادگی و به سرعت پس از انفارکتوس قلبی در سرم آزاد می شوند. تروپونین I حتی در عضله اسکلتی جنین هم وجود ندارد و پس از صدمه به عضله اسکلتی در سرم بالا نمی رود (1) بنابراین بالا رفتن آن در سرم از نظر بالینی با اهمیت است و فوق العاده برای صدمه به میوکارد اختصاصی است. در بیماران با صدمات حاد و مزمن عضله اسکلتی، CKMB به وفور بالا می رود و سطح تروپونین I در این موارد درحد طبیعی است. در بیماران با نارسایی مزمن کلیه بدون نارسایی قلب و در دوندگان دسته جمعی با مسیر طولانی تروپونین I و T بالا نمی رود (4،10، 11، 12) برای سالها CKMB برای تشخیص صدمات قلبی یک استاندارد طلائی محسوب می شد ولی در حال حاضر تروپونین I و T یک مارکر حساس تر و با ویژگی بالاتری است و حتی می تواند نکروز و صدمات خفیف میوکارد را تشخیص دهد (17). تروپونین I از تروپونین T و CKMB برای تشخیص انفارکتوس حاد میوکارد اختصاصی تر است بنابراین بایستی جایگزین CKMB شود. تروپونین I و T مارکرهایی هستند که می توانند حوادث آینده چون انفارکتوس حاد و مرگ در بیماران با سندرم حاد دردسینه را پیش بینی کنند (15) . آزمایش ایمونوآنزیماتیک یک روش حساس و اختصاصی برای اندازه گیری تروپونین I در سرم بیماران با انفارکتوس میوکارد به شمار می رود (10).
)