2
استادیار گروه مدیریت و حسابداری، دانشگاه فرهنگیان،تهران، ایران
چکیده
و هدف: ویروس کووید-19 تاثیرات انکارناپذیری بر صنعت گردشگری کشور داشته است و گردشگری پزشکی نیز از این موضوع مستثنی نبوده است. لذا پژوهش حاضر بـا هدف اصلی ارائه الگویی راهبردی برای توسعه گردشگری پزشکی ایران با تاکید بر دوران پساکرونا انجام شد. الگویی که به بررسی این صنعت از زوایای مختلف میپردازد و راهبردها و سیاست‌هایی را برای دوران پساکرونا ارائه می‌کند. روش بررسی: پژوهش حاضر از حیث هدف کاربردی- توسعه‌ای است و از نظر ماهیت و روش، تحقیق توصیفی از نوع مطالعه موردی است و برای انجام مطالعه موردی از روش کیفی استفاده شده است. ابزار جمع‌آوری داده‌های تحقیق مصاحبه است و انتخاب مشارکت‌کنندگان پژوهش با استفاده از روش غیرتصادفی هدفمند و در ادامه با روش گلوله برفی انجام شده است. به منظور تحلیل داده‌ها، از روش تحلیل محتوای جهت‌دار استفاده شده است. یافته‌ها: بر اساس نتایج به دست آمده، قابلیت‌های اصلی توسعه گردشگری پزشکی کشور شامل کیفیت خدمات، سیستم درمانی پیشرفته، هزینه، جاذبه‌های گردشگری و قابلیت‌های اجتماعی می‌باشد. همچنین، موانع اصلی این الگو شامل موانع بینالملل، موانع ساختاری، امور بیمه و بانکی، موانع ارتباطی و موانع اطلاعاتی شناسایی شد. راهبردهای این الگو شامل توسعه گردشگری پزشکی الکترونیک، بازاریابی و تبلیغات، سیاستگذاری و مدیریتی، راهبردهای قانونی، راهبرد توسعه دهکده‌های مدرن سلامت، آموزش و زنجیره تامین گردشگری پزشکی می‌باشد. در ادامه، نتایج و پیامدهای این مدل، شامل پیامدهای اقتصادی، سیاسی، فرهنگی و ارتقای کیفیت زندگی شناسایی گردید و در نهایت الگوی نهایی ارائه شد. نتیجه‌گیری: انتظار میرود الگوی ارائه شده در این پژوهش بتواند نقشه راه مناسبی برای سیاستگذاران و متولیان حوزه گردشگری پزشکی کشور در راستای اتخاذ سیاست‌ها و راهبردهای مناسب جهت توسعه این صنعت در دوران پساکرونا باشد.
)